Zaterdag 17 september speelden de meiden de eerste wedstrijd, een bekerwedstrijd, met als tegenstander Helden/Panningen/Egchel/BEVO .
Uiteraard onder leiding van een nieuwe hoofdtrainer was het in het begin ook vooral zoeken naar de (nieuwe) posities en wennen aan het samenspel.
En wat voor deze eerste wedstrijd gold, bleek ook bij diverse daaropvolgende wedstrijden te zien: de meiden kwamen vaak langzaam op gang.. .de ene keer was het een diesel en de andere keer werd het vergeleken met de stoomtrein van Harry Potter.
Na ruime winst in deze eerste wedstrijd traden de meiden op 24 september aan tegen Venray, een gewaagde tegenstander en dat was meteen merkbaar.
Helaas werd het een dramatische wedstrijd, eerst viel Rian Hunnekens geblesseerd uit en daarna volgde de heftige blessure van Lisa Bos. Hierdoor leek het ook alsof de overige meiden van slag waren en de wedstrijd werd dan ook verloren.
De meiden herpakten zicht in de eerstvolgende wedstrijd en speelden op 1 oktober tegen GFC’33, een wedstrijd die met 4-2 gewonnen werd.
Het elftal was in de winning mood want de wedstrijd tegen MVC’19 werd gewonnen met 1-5.
Op 29 oktober stond de bekerwedstrijd tegen GFC’33 op het programma, de meiden wonnen deze wedstrijd met 1-6.
Op 5 november werd het erg spannend voor de meiden want na de dramatische nederlaag in Venray mochten ze de thuiswedstrijd tegen Venray spelen. Met de verloren partij in hun achterhoofd trokken ze ten strijde en wat hebben ze gevochten als ware leeuwinnen! Dit resulteerde in een 3-2 overwinning en wat was de leiding trots op jullie inzet en kracht in deze wedstrijd.
Nadat deze pittige wedstrijd gewonnen was leek het erop alsof de meiden echt niet meer uit hun winning mood kwamen. De ene na de andere wedstrijd werd gewonnen en met elke wedstrijd behoorlijk wat doelpunten bij elkaar gesprokkeld.
Toch was het dit najaar niet alleen maar rozengeur en maneschijn want de meiden hadden ook behoorlijk last van diverse blessures… sommigen gelukkig niet al te ernstig maar toch diverse blessures die enige tijd herstel in beslag namen.
We konden wel concluderen dat de meiden maar liefst: 10 !!! wedstrijden ongeslagen bleven. Een echte topprestatie.
Tegen MVC’19 wonnen ze met 4-0, tegen GFC’33 met 2-4, tegen Helden/Panningen/Egchel/BEVO met 7-0, tegen Panningen/Egchel/BEVO/Helden met 5-0, tegen Helden/Panningen/Egchel/BEVO met maar liefst 0-8.
De laatste wedstrijd moest gelijk gespeeld worden om het kampioenschap binnen te slepen, Venray kon dus van de troon gestoten worden. En de meiden sloten de najaarsreeks in stijl af met het prachtige kampioenschap op hun naam door de 0-7 overwinning op Panningen/Egchel/BEVO/Helden.
Nadat de meiden diverse wedstrijden langzaam op gang kwamen groeide het vertrouwen van de leiding in de meiden en een goede afloop. Zij bleven elke wedstrijd vol vertrouwen, wetende dat de motor even op gang moest komen voordat de doelpunten vielen. Niet altijd was het mooi voetbal om te zien hoor, maar het resultaat telt en het mooie voetbal daar wordt hard aan gewerkt, want ondanks de blessures was er wel fanatisme en leergierigheid tijdens de trainingen.
Een mooie goede najaarsreeks waar de meiden in dit kleine half jaar met een nieuwe aanpak een superprestatie hebben laten zien. Een mooie start om verder toe te werken aan nog mooier voetbal. In het nieuwe jaar wacht de voorjaarsreeks maar ook de tweede ronde in de beker. Zet ‘m op meiden!
